Natale e Capodanno – Tanti Auguri

Una storia del nostra amica Willemijn Lindeboom

Het zit er weer op, le feste. De gemiddelde Italiaan is drie kilo aangekomen, heeft twee Panettone's gegeten en een sloot Spumante gedronken. Ik heb er heerlijk aan meegedaan en nu het grote feest is afgelopen, lijkt het leven ineens heel stil en saai. Opstaan als de wekker gaat, de kachel aanmaken, mijn beesten te eten geven, zelf ontbijten en aan het werk ... de week hiervoor was het opstaan als ik wakker werd, kachel en beesten, licht ontbijtje, stukje wandelen met de hond en daarna uitgebreid lunchen. Na de lunch langer wandelen, voorgenietend van het komende diner.

Afgelopen nu met al het eten en drinken. Het nieuwe jaar is begonnen. Hopelijk wordt het een beter jaar dan het jaar hiervoor. Iedere italiaan heeft zoveel mogelijk bijgeloofroutines uitgevoerd om die hoop in werkelijkheid om te proberen te zetten en het komende jaar gelukkig te worden, veel geld te vergaren en zo nog meer. De routines zijn niet moeilijk: rood ondergoed op San Silvestro aantrekken (overigens zo dat (bijna) niemand het ziet), na twaalf uur Lenticchie e Zampone, linzen met varkenspoot eten (dat doen ze in Umbria, weet niet of dat in heel Italië geldt), zo ook een paar druiven en een stuk ananas naar binnen werken en het zou goed moeten komen ... De linzen zijn goed voor rijkdom en de vraag komt in mijn hoofd op of misschien armere mensen niet van linzen houden ...

Oudejaarsavond is de avond van il cenone (cena betekent avondmaaltijd, cenone betekent zeer grote avondmaaltijd). De meeste restaurants hebben al weken tevoren hun cenone-menu klaarhangen en zonder reservering kom je er niet in. Er wordt muziek geregeld en tussen de vele gangen door danst wie er zin in heeft, maar na middernacht móet je wel dansen. Dat doet iedereen en als enige aan tafel blijven zitten, is geen fijn begin van het nieuwe jaar. Ben vergeten te vragen of dat misschien ook geluk brengt, dansen in de eerste uren van het nieuwe jaar, met rood ondergoed en de buik gevuld met linzen, druiven en ananas ...

Cenone kan ook thuis bereid worden en vele gezinnen kiezen voor deze optie. Het was de 31e december bijna onmogelijk een plekje voor mijn auto te vinden in de buurt van de supermarkt en tegen de tijd dat het was gelukt, waren vele schappen al leeggeplukt en stonden er nog altijd meters lange rijen voor de kassa's. Cenone voorbereiden valt niet mee. Je komt niet weg met een voorgerechtje, pasta en een hoofdgerecht gevolgd door toetje en koffie. Dat is hier een heel gewone cena of pranzo (middagmaal). Het moet allemaal meer en beter en gevarieerder en lekkerder en eigenlijk moet je alleen vis gebruiken en geen vlees. Het resultaat is dan ook feestelijker (en gezonder waarschijnlijk) dan onze Nederlandse schaal met appelflappen en oliebollen.

Vandaar misschien dat je in Nederland niet zoveel napraat over wat je gegeten hebt. Hier werkt dat anders. Wie je ook tegenkomt in de eerste dagen van het nieuwe jaar, het riedeltje is altijd hetzelfde: Auguri! Che cosa hai fatto tu? Che cosa avete mangiato? (Gefeliciteerd! Wat heb jij gedaan? Wat hebben jullie gegeten?). Hier in Umbria, en ik neem aan dat dat voor heel Italië geldt, auguriën we al ruim een maand. Voor de Kerstdagen was het een Auguri bij het afscheid, mocht je de persoon voor Kerst niet toevallig nog een keertje tegenkomen. Tijdens Kerst was het Auguri en Augoroni voor een Buon Natale bij binnenkomst en nogmaals bij het weggaan auguri voor het nieuwe jaar. Nu dat allemaal achter de rug is, hebben we nog de auguri bij de begroeting, ‘auguri per il nuovo anno'.

Zoals ik al bijna geen panettone meer kan zien, kan ik echt geen auguri meer horen.