De historische wortels van de eenwording

L’Illuminismo

De verlichte Oostenrijkse vorsten voerden in Italia allerlei hervormingen door. Een voorbeeld daarvan is de censimento, een vaste grondbelasting die iedereen moest betalen en die werd ingevoerd om de financiële voorrechten van de adel en de Kerk aan banden te leggen. Ook stelden zij het burgerlijk huwelijk in en werd echtscheiding toegestaan. Het belangrijkste doelwit van hun hervormingen was de Kerk, die helemaal niets van veranderingen moest hebben. Zo brachten de Oostenrijkers ongemerkt het liberalisme over, hoewel alleen enkele intellectuelen dat begrepen.

De Franse Revolutie

Aan het einde van de 18e eeuw veroverde Napoleon Bonaparte een groot deel van het noorden van Italia. Al die verschillende stadstaten bundelde hij tot een koninkrijk en hij maakte zichzelf koning. De revolutionaire Fransen brachten de idealen libertà, egalità en fraternità mee. Ze voerden ook allerlei veranderingen door, zoals het afschaffen van het klassensysteem. Maar de Fransen gingen weer weg en de Oostenrijkers namen gretig hun plaats weer in. De patriotten en revolutionairen in Italia waren van mening dat de modernisering, die de Fransen hadden gebracht, pas goed van de grond kon komen als Italia één land en zelfstandig zou zijn. De Franse idealen gingen een eigen leven leiden onder de revolutionaire Italianen, die net als in Frankrijk een revolutie wilden ontketenen. Ze streefden niet zozeer naar één Italia, maar wilden gelijke kansen voor iedereen creëren. Er ontstonden twee revoluties, in 1820-1821 en in 1831-1832. Beide mislukten omdat de revolutionairen verscheurd werden door interne conflicten. Verder kregen zij ook weinig steun van de maatschappij. Een belangrijke revolutionair was Filippo Buonarotti, een verre nazaat van de kunstenaar Michelangelo Buonarroti.

De Romantiek

Tussen 1832 en 1848 spoorden vooral de idealisten en intellectuelen de bevolking aan tot de eenwording van Italia. Veel schrijvers en kunstenaars gebruikten hiervoor hun kunst. Zo gebruikte de beroemde componist Giuseppe Verdi zijn opera’s om de mensen aan te sporen om Italia één te maken. Giuseppe Mazzini is een andere protagonista, hoofdpersoon, uit deze periode . Hij wilde niet alleen onafhankelijkheid en vrijheid, hij wilde vooral de nationale eenheid. Hij zag Italia voor zich als een zelfstandige eenheidsstaat met Roma als hoofdstad. Hij richtte de politieke beweging Giovine Italia op en probeerde daarmee ook de bevolking bewust te maken van het belang van de nationale eenwording.  In 1848 vond de derde revolutie plaats, weer met als doel Italia één te maken, maar ook deze mislukte. Deels was de paus er schuldig aan. Hij vond dat hij, als leider van de wereldkerk, niet aan deze strijd deel kon nemen. De revolutie mislukte ook doordat de verschillende staatjes en koninkrijken weer vooral voor zichzelf aan het vechten waren. Niemand zette zich voor Italia in. Blijkbaar kon de eenheidsstaat alleen maar door geweld bereikt worden en niet door het volk enthousiast te maken. Dat liep alleen warm voor de eigen familie, dorp en omgeving.